Niedziela, 28 czerwca 2020 roku, XIII tydzień zwykły, Rok A, II

XIII niedziela zwykła

Słowo Boże z dzisiejszej niedzieli pragnie nam podać pewne „przepisy”, jak „wygrywać” i jak „zdobywać nagrody” proroka, człowieka sprawiedliwego, nowego życia i życia wiecznego, nawet tylko za „kubek świeżej wody do picia”.

1. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Zasada, o której jest tutaj mowa, dokładnie odpowiada tej, jaka obowiązywała w judaizmie w przypadku mianowanego wysłannika lub przedstawiciela, który reprezentował swojego pana w całym zakresie powierzonej sobie misji. W tradycji żydowskiej przede wszystkim Bóg, Jego chwała i Prawo, oraz Izrael – Lud Boży byli w podobny sposób ze sobą związani. Zasada ta obowiązywała zawsze w przypadku proroków: ten, kto ich przyjmował, przyjmował ich przesłanie, a w konsekwencji słowo i wolę samego Boga. Ci, którzy się o nich troszczyli, mieli otrzymać podobną nagrodę. Wspaniałomyślność gościnnej kobiety z Szunem – mieszkanki pogańskiej okolicy położonej na północ od Ziemi Świętej – została nagrodzona wspaniałomyślnością Elizeusza – „świętego męża Bożego”: O tej porze za rok będziesz pieściła syna. Szunemitka, będąc osobą zamożną, pozostawała bezdzietna, nie miała więc pełni szczęścia. Teraz doczeka się upragnionego syna (kiedy on zmarł jako mały chłopiec, Elizeusz go wskrzesił na usilną prośbę strapionej matki). Nie stałoby się tak, gdyby nie cnota gościnności, dzięki której jej życie nabrało nowego wymiaru i sensu. Gościnność jako wyraz otwarcia się na drugiego człowieka, skutkowała głębszym doświadczeniem dobroci Boga. Zarówno prorok, jak i kobieta mogli włączyć się do chóru tych, którzy wraz z psalmistą śpiewają: Na wieki będę sławił łaski Pana. Moimi ustami będę głosił Twą wierność przez wszystkie pokolenia. Błogosławiony lud, który umie się cieszyć i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności (Ps 89).